мени эми кызыктырбайт текст
Войдите в ОК
Жүзүңдөн, ай, сулуу кыз,
Боздотпочу, садага.
Боздосом да жеткирбей,
Бой саласың башкага.
Кайырма:
Ай, сулуу кыз, сулуу кыз,
Күтөм сени, садага.
Келесиңби, сулуу кыз?
Кетесиңби башкага?
Кыялың бир башкача,
Кыйнайсың сен садага.
Кыйналсам да жеткирбей,
Кызыгасың башкага.
Кайырма:
Ай, сулуу кыз, сулуу кыз,
Бери басчы жаныма.
Сүйлөшөлү эргишип,
Сүйүүм артып турганда.
Сен тартынбай мага карачы,
Колуң сунуп колум кармачы.
Түбөлүктүү болуп мен менен,
Көп кыйнабай менин санаамды.
Кайырма:
Мен суранам, сенден суранам,
Сен кайрылсаң абдан кубанам.
Колтукташып сен менен басып,
Алкымыңдан ай мен жыттасам.
Түшүнбөдүм сенин оюңа,
Бере албадың каттын жообун да.
Жүрсөң керек сен да сагынып,
Ойго батып сарсанаага.
Кайырма:
Мен суранам, сенден суранам,
Сен кайрылсаң абдан кубанам.
Колтукташып сен менен басып,
Алкымыңдан ай мен жыттасам.
Оо, менин сүйгөнүм, Назира,
Жүрөгүмдө жалгыз сен гана.
Кармашып колубуз дайыма,
Калсакчы, садагам Назира.
Кайырма:
Мен суранам, сенден суранам,
Сен кайрылсаң абдан кубанам.
Колтукташып сен менен басып,
Алкымыңдан ай мен жыттасам.
Тарбия бардыгына бирдей берет,
Он бала болсун багат ата-эне.
А бирок ошол ону биригишип,
Багышпайт ата-энени эминеге.
Кол созуп бир кездерде келе-келе,
Келе бер, кармат мага өзүң жебе.
Дегендер боор көтөрүп үй-жай күтсө,
Унутат ата-энесин эминеге?
Оокат таап адилеттүү эмгек менен,
Адамдык сапатыңды тилеп келген.
Ай ушул адам болуп кетсинчи деп,
Ата-энең болчу өргө жетелеген.
Көрүнүп эл көзүнө коройгондон,
Бой болсо ак теректей соройгондо.
Карабай атасына, энесине,энесине,
Кай мерез басып кетет чоңойгондо.
Турмуш оор жүз каталык кеткенкүндө,
Ойлобос, жаңылыштык кылып жүрбө.
Билсеңер ата-эненин милдетинен,
Кутула албайсың ар тирүү күндө.
Туурдан учурганын унут койбой,
Адамдык сапатыңды астиң ойло.
Өзүң дөй ташбоордуку балдарыңдан,
Көргөндө өкүнбө гүн ушуну ойлон.
Бүгүн сенин туулган күнүң,
Жарык дүйнөгө келдиң сен бүгүн.
Ата-энең эңсеп жүрүп,
Кубанычка бөлөнгөн бүгүн.
Келип достор сен үчүн бүгүн,
Каалоо айтып кетчү күн.
Кайырма:
Кана, достор, көңүл ачалы,
Белек берип, каалоо айталы.
Бул жашоодо узак өмүр сүр,
Сен ар дайым ден соолукта жүр.
Ата-эне ак сүтүн акта,
Досторуңдан сен алыстаба.
Туулуп өскөн өз мекениңди,
Таза суудай сен таза сакта.
Сүйүүдө ар дайым ак болгун,
Өз элиңдин намысын сакта.
Кайырма:
Кана, достор, көңүл ачалы,
Белек берип, каалоо айталы.
Бул жашоодо узак өмүр сүр,
Сен ар дайым ден соолукта жүр.
Бүгүн сенин туулган күнүң,
Жарык дүйнөгө келдиң сен бүгүн.
Жүрөгүмдөн орун алып өзүң гана,
Көпкө жүрдүк ак сүйүүгө азгырыла.
Мына эми турмуш куруу кез келгенде,
Кете бердиң аны менен азгырыла.
Кайырма:
Сүйөм дедиң, сүйөм дедиң, сүйө албадың,
Күтөм дедиң, күтөм дедиң, күтө албадың.
Өмүр бою мени менен боломун деп.
Ал сөзүңө сен эмне үчүн тура албадың?
Сен жүрсөң да аны менен бакылуу,
Кала бердим мен күйүнүп кайгылуу.
Бирок барбайм мен артыңдан сагынып,
Келчи, келчи сен мага деп жалынып.
Кайырма:
Сүйөм дедиң, сүйөм дедиң, сүйө албадың,
Күтөм дедиң, күтөм дедиң, күтө албадың.
Өмүр бою мени менен боломун деп.
Ал сөзүңө сен эмне үчүн тура албадың?
Өттү күндөр, өттү айлар арадан,
Сени көрдүм капалуудай карасам.
Адашыпсың көрсө сен бул турмуштан,
Таштап сени кете берди ал адам.
Кайырма:
Сүйөм дедиң, сүйөм дедиң, сүйө албадың,
Күтөм дедиң, күтөм дедиң, күтө албадың.
Өмүр бою мени менен боломун деп.
Ал сөзүңө сен эмне үчүн тура албадың?
Уурдатып жатам кимге жаштыгымды?
Улгайды сени көпкө көрбөй көзүм.
Көөдөндү жарып чыккан үшкүрүккө,
Окшото берчү болдум өзүмдү-өзүм.
Кайырма:
Мен үчүн сени сүйбөй коюу күнөө,
“Бакыт” деп сени мага берген дүйнө.
Сенсиз өткөн өмүр жалаң арман,
Сенсиз өткөн күндөр баары жалган.
Ордуңду толтура албай сыздайт күкүк,
Муңканган күкүккө да убал керек.
Мендеги сүйүү менен бул тагдырда,
Бактысыз болууга мүмкүн эмес.
Кайырма:
Мен үчүн сени сүйбөй коюу күнөө,
“Бакыт” деп сени мага берген дүйнө.
Сенсиз өткөн өмүр жалаң арман,
Сенсиз өткөн күндөр баары жалган.
Түгөнгүм келет менин күтүп жүрүп,
Күтүүдөн кетти айлам күйүп-күйүп.
Кагазды өрттөсөң да күл калат,
Жүрөгүм күл калтырбай күйүп-жанат.
Кайырма:
Мен үчүн сени сүйбөй коюу күнөө,
“Бакыт” деп сени мага берген дүйнө.
Сенсиз өткөн өмүр жалаң арман,
Сенсиз өткөн күндөр баары жалган.
Кыялбай бир өзүңдү,
Алоолоп оттой жандым.
Сагынба, баарын унут,
Алтының болбой калдым.
Кайырма:
Канчалык куттүм күндө,
Өрт болуп отко күйбө.
Мени эми кызыктырбайт,
Сен мени сүйгүн, сүйбө.
Токтобой, тып-тып тамат,
Көзүмөн жаштар улам.
Акыркы коштошоордо,
Мен сени кыйбай турам.
Кайырма:
Канчалык куттүм күндө,
Өрт болуп отко күйбө.
Мени эми кызыктырбайт,
Сен мени сүйгүн, сүйбө.
Биз дагы жолугабыз,
А бирок сендик болбойм.
Жанымда жүрсөң дагы,
Жүрөгүм муздак бойдон
Кайырма:
Канчалык куттүм күндө,
Өрт болуп отко күйбө.
Мени эми кызыктырбайт,
Сен мени сүйгүн, сүйбө.
Балбылдап жанган чырагым элең,
Жанымдай көргөн ынагым элең,
Алыста жүрсөм, таштап сен кеттиң,
Ардагым менин туруксуз белең.
Кайырма:
Азыр да ойдо элесиң турат,
Сагыныч отун өзүңө бурат,
Эстесем өткөн күндөрдү,
Көзүмөн жашым агат, куюлат.
Андан бери күндөр өттү уланып,
А мен болсо жүрөм сени сагынып,
Жүрөгүм сыздап кетет сени ойлосом,
Унутпай эстей жүргүн мени дагы.
Кайырма:
Азыр да ойдо элесиң турат,
Сагыныч отун өзүңө бурат,
Эстесем өткөн күндөрдү,
Көзүмөн жашым агат, куюлат.
Сүйгөнүм, мен тагдырга таарынбаймын,
Сүйбөсөң – сүйчү деп жалынбаймын,
Күтөмүн, күтө берем махабатым,
Сүйгөнмүн, сүйчү элем сени дагы.
Кайырма:
Азыр да ойдо элесиң турат,
Сагыныч отун өзүңө бурат,
Эстесем өткөн күндөрдү,
Көзүмөн жашым агат, куюлат.
Таарынба, садагам, таарынба,
Жалооруп сен мага кайгырба.
Жанаша сен басып ал менен,
Көңүлдү сен антип калтырба.
Башында сен жүрдүң каткырып,
Сүйөм деп сен мени жактырып.
Эгерде чын сүйсөң сен мени,
Эмне үчүн кетесиң калтырып?
Эгерде чын сүйсөң сен мени,
Кетесиң эмне үчүн калтырып?
Сен тиктеп менин, ай, көзүмө,
«Кечир» деп ыйладың өкүнө.
Ошондо сенин сөзүңдү угуп,
Калтырап кеттим мен буулугуп.
Себебин уктум мен акыры,
Ата-энең бербептир тагдырды.
Болтуруп сени башка менен,
Кайгыга мени, ай, калтырды.
Оо, турмуш, сен неге таш боорсуң?
Таш боорсуң, сен неге таш боорсуң?
Бирине-бирин, ай, сүйдүрүп,
Кайрадан эмне үчүн кошпойсуң?
«Эмне мынча сүйөм сени?»
Издей берем тааныш үйдөн,
Издей берем көчөдөн.
Карааныңды мен жоготтумбу,
Түшүмдө гүл төшөгөн.
Кайырма:
Эмне мынча сүйөм сени?
Эмне мынча сагынам?
Кучагымда денең ысып,
Чачтарыңдан сылаган.
Оюм сенде билсең деги,
Ырым сенде сайраган.
Сендеби дейм мүрөк көлү,
Кышта суусу кайнаган.
Кайырма:
Эмне мынча сүйөм сени?
Эмне мынча сагынам?
Кучагымда денең ысып,
Чачтарыңдан сылаган.
Кайдасың сен, таба аламбы?
Билесиңби сен тилекти?
Адаштырдың, бара аламбы?
Уйкум келбей түн өттү.
Кайырма:
Эмне мынча сүйөм сени?
Эмне мынча сагынам?
Кучагымда денең ысып,
Чачтарыңдан сылаган.
Түшүмдөсүң, жүзүмдөсүң,
Багымдасың сен жайнаган.
Өзүмдөсүң, көзүмдөсүң,
Канымдасың сен жанбаган.
Кайырма:
Эмне мынча сүйөм сени?
Эмне мынча сагынам?
Кучагымда денең ысып,
Чачтарыңдан сылаган.
Сезим курмандыгы. Сезим курмандыгы.
Чын эле жагымдуу уну бар болчу. Бул обондон экоо кайда отурганын унутуп, кайдадыр кезип жоношту.
Аруунун ыры токтоп калды. Жигит акырын саамайынан сылады кызды:
-Аруш?
-Оув?
-Билесинби,сенин жанындагы бейпилдик, тынчтык учун баарынан кечип жиберууго даяр болуп кетем. Бутун адамзатты кечирип, аларды бек кучактап, «мен баарынарга ыраазымын, болгону ушул жагымдуулукту менден тартып албагылачы? » деп айткым келет.
Кыз адатынча ун дебеди. Жигиттин кокурогуно башын жолой, магдырап уктап баратты. Анын оюнда толгон’токой суроо, создор бар болчу, бирок акыркы кундору ичине катууга уйронуп калгандай, коп учурда жооп бербей кутулат. Болгону, жигит келмейинче кирпик какпай тандарды атырып жибергенин кантип танат? Ошол ойдон улам, анан томонку, кыска гана суроону узатты:
-Бугун каласынбы? деди уйку’соо аралаш:
-Ооба жаным, сен уктай бер, мен жанында болом!
Бул бейпилдик эч кимде жок бейпилдик. Ушундай учурду кутуп эле тургансып, уйку да дароо келип кыздын коздоруно чап жармашты.
Аруу мемиреп баратты.
Бир топтон кийин Аруу акырын жигитти ийнинен турткулоду:
-Кыял?
Кыял жактырбагандай суйлоду:
-Эмне дейсин дагы?
-Кетели?
-Кетпейбиз!
-Учакка кеч каласын, мен уйго озум бара берем.
-Сенин акылдуулугун отту баарынан.
Жигит да аргасыздан козголду.
Ооба, барышы керек, кыздан алыстап кетиши керек, кеч калбастан жумуштарын бутурбосо болбойт.
Азыркы эле баарына кайыл боло жайнаган жузу суздаша тушту.
Ээрчише басышып, бактан чыгышты. Жигит кыйылып турду:
-Уйуно таштап коеюн?
-Мен жоо эмесмин, озум жетип алам, сен бара бер!
-Макул анда..
Создору туюк бутту. Артына бурулган кыз жигиттен алыстап баратты. Ар дайым ушундай, акырында созсуз коштошууга туура келет.
Эки кундон кийин, Арууну алып келууго камынган баласын коруп, апасы жанына келди:
-Ии кайда аттанып?
-Арууну алып келейин?
-Эмне шашып, келет да озу?
-Озум алып кетем деп койдум эле.
-Тимеле, сен жумушундан калба, мен озум алып келем.
Уулу башын чайкап эле кала берди. Апасынын кыялына деги тушунуп болбойт, айтышса туура эмес болуп калат, аргасыз жумушуна жоноду.
Эшиктен кирип келе жаткан кайненесин коргондо, Аруунун денеси дуркуроп кетти. Азыр эле чачтан алып жулмалап, уйунон судуроп чыгып кетуучудой журогу зырылдады. Ал жолдошун кутуп жаткан эле.
-Келин кудагый?
-Келдим, жакшы турасынарбы?
Конок келсе тогулуп’чачылмай биздин каныбызда бар эмеспи, сыртынан билдирбей Аруунун апасы тасмал жайып, келинине казан астырды. Дасторконду толтуруп, бакта эзилип бышып турган жемиштерден таза жууп алып келди:
-Дасторконго караныз кудагый?
-Мынча убаракерчиликтин кереги жок эле, мен келинимди алып кетейин деп келип калдым?
-Убарасы бар бекен анын, кетесинер да шашпай?
Аруу конок болмого чыгууга даабады. Ата’энелер эмне деп суйлошконун да уккан жок.
Тамак бышып, эт тартылып, создору да тугонгондой отуруп калышты. Эми кепти уйдун ээси баштады:
-Ыя кудагый, кызым жакшы эле кызматынды кылып жургондур?
-Кылып жатат, кээде адашса тууралап коюп жатам.
-Жаш болсо да озунуз тарбиялап алаарсыз деп бергенбиз сизге?
-Ооба, керек болсо уруп деле тарбиялап алам да.
Аруунун апасы чоочуп кетти:
-Кокуй ошо кантип болсун?
Атасынын да кабагы бурколо тушту:
-Кокурок кучугум деп, конулуно катуу тийбей чонойттум эле кызымды. «Алып кетип тарбиялап ал»деп берген эмесмин мен,эшигимден озунор судурой качкансынар, эми урууга да оттунорбу?
Кайненеси соз таппай буйдалып калды.
-Создун кыскасы Аруу эми барбайт, болду бутту, берген убаданардын да устунон чыкпадынар, кызымды тынч койгула!
Атасы этегин кагына туруп кетти. Чамынып келген кайненеси ашыкча соз айта албай, кайра артына кетууго мажбур болду.
Апасынын жалгыз келгенин коргон баласы утурлай чыкты:
-Аруу кана?
-Жок аялын.
-Эмне болду озу?
-Мени аш менен бетиме урушту, мынчалык болот деп кутподум эле.
-Апа дейм?
-Болду унут анынды, бизге артык чыдай албайт экен, мага андай соз ташыган келиндин кереги жок!
Ушуну менен баары бутту. Жашоонун шарына эми гана аралаша баштаган эки жаштын башын кандай шартта бириктиришсе, кайра эле ошол шарт менен ажыратып коюшту. Тупку себебин билип, акыйкат талап кылууга экоо тен жаштык кылышты бекен? Суйуу,турмуш эмне экенин жакшы тушунуп жете албай, экоо эки ажырым жолго тушуп калбадыбы?.
Ал тургай чыныгы уйбуло кандай болоорун да аңдап улгурбой калышты.
Адамдар эмнеге мындайбыз?
Кечирим сурагандан коро куноологонду кобуроок жакшы коробуз, эмнеге?
Аруунун жанына бул оор батты.
Ойлоп оюнун тубуно жете албай, ортодо кимди куноолорун билбей буйдалды.
«Балким чыдап жашай бериш керек беле?» деген суроо кыттай уюп, озун’ озу куноолойт бир чети. Кайсы жол туура экенин корсотуп коер адамы жок, дуйнодо жалгыз калгандай абалга кептелди.
Ошондо эмне мынча кыйналганын азыр озу да тушунбой кетет. Бул ары жок «сезим» деген балекет, келе берет, кайра эле кете берет окшобойбу?
Бирок алоолонгон сезим келгенде баары башкача башталган.
Оо, ал учурда озун жомокко тушуп калгандай сезбеди беле? Адам аттуунун баары ага жакшы корунуп, айлана да Арууга кулуп караган.Озун дуйнодогу эн бактылуу инсан элестеткен ошондо.
Арадан жарым саат откондон кийин чакан кафелердин биринде экоо бет’мандай отурушту.Кызга карап жигитте да кандайдыр бир тушунуксуз сезим пайда болду. Эмнеге анын сунушуна каршылык корсото албай, бул жерге келгенине да озуно тушуно албай турду. Бирок оозунан башка соз чыкты, саатына карап туруп:
-Сиздин толук 40 мунот убактыныз бар деди.
Аруу озун кадимки чыгаан журналисттердей элестетип, даярдап алган суроолорун бере баштады. Аябай жагымдуу маек курушту:
-Сизге чон рахмат!
-Эмне учун?
-Мага убактынызды болуп, келип бергениниз учун!
-Аа эч нерсе эмес, мен мындай нерселерге конуп калганмын.
-Баарыбир ыраазычылыгымды билдирем!
-А айткандай, канчанчы курс болуп калдын?
-Экинчи.
-Эгер окууну бутуп, кесибин боюнча иштеп калсан, сенден жакшы кесип ээси чыгат.
Аруу жылмайып койду.
Жопжонокой! Жузундо эле эмес, дилинде да эч кандай жасалмалуулук билинбейт.
Кыял да кызга кошулуп жылмайды:
-Мен эмнеге сени менен жолукканымды тушунгондой болуп жатам?
Кашын которо караган кыз да кызыга сурай калды:
-Эмнеге экен?
-Сен абдан жонокой, анан жагымдуу адам экенсин!
Аруу озуно аныктама бербей деле калган. Ал озун жашоодо эн бактысыз, жана ийгиликсиз адам катары эсептеп калганына коп болгон.
Капыстан Кыялдын бул созу, кулагына башкача угулду:
-А жонокойлук жакшыбы?
Кыял созунун аягын тамашага бурду:
-Албетте да, айрыкча азыркы маалда. Азыр адамдардын арасынан сендейлер сейрек кездешет, сен да жок болуп кетелегинде Кызыл китепке кийирип коюу керек!
Кыз чын дилинен кулуп жиберди. Жигит айткан 40 муноттон эбак отуп кетсе да, создору тугонбой отура беришти. Аруу кимдир бироо менен,мындай чечилишип суйлошпогонуно канча убактар болуп кетти дейсин? Адамга эн кереги ушул эки ооз эле жакшы соз турбайбы корсо?
Ичинде жыйылып калган сары оруусу да басандай тушту. Озун абдан женил сезип, кеч кире экоо сыртка чыгышты. Кыял да мындай маекти коптон бери кутуп жургон. Жумуш деп журуп, озунун жандуйносун деле унутуп койгон экен :
-Сонун маек болду, эгер дагы бир жолугууга чакырсан, жок дебей келээр элем?
-Жан дилим менен!
-Сенин жан дилин аябай кучтуу экен да, кечээтен бери жанымды койбодун?
Аруу кулгондон башкасына жарабады, жооп да бере албады. Бул адамдан соз качып кутулбайт экен.
Уйго кынылдай ырдап кирип келгенин коро’сала апасы утурлай басты:
-Аруу, кеч калдын го балам?
-Тапшырмам менен журдум апа, силер беймарал тамактана бергиле, мен уктадым!
Болмосуно кирип эле каалганы ичинен илип койду. Мына аял затына керек нерсе!
Анын куло караганы, орундуу суйлогону Арууну таптакыр башка дуйного жетеледи.
Бул ошол сезим! Эгер озу адашып эле калбаса, бул ошол сезимдин так озу!
Кыялдын жардамы менен, Аруу жашоого башкача коз караш менен кароого уйронду.
Эртен менен эрте туруп,убагында тамактанып, озуно караганга да убакыт табат.
-Ии ошентип озуно карап журсон, карачы кандай сулуу болуп калдын?
-Мурда сулуу эмес белем?
-Озундо бар сулуулукту бозоргон койногундун ичине катып алып жургонсун да Аруш!
-Деги эстуу жансын да Кыял!
Бир куну экоо ээрчишип журуп, Кыял Арууга кийим тандап алып берди.
Эртеси ал алып берген койнок менен бут кийимди окуу жайга кийип барды Аруу. Кийимге да табити укмуш экенин ушундан билиниз, Арууну коргон курсташтары, мугалимдеринин таныркаганынан ээги тушуп калды. «Адамдын корку чупурок» деп бекеринен айтышпайт го сыягы. Денесине куп жарашкан кийими, аны абдан ажарлуу коргозуп койду.
Аруунун озгоруп калганы албетте ата’энесинин коз жаздымында калып кеткен жок. Кызынын адамдарга кадыресе аралашып келе жатканын коргон эненин кубанычы чексиз эле. Бугун да кеч киргенде Аруунун бир нерсе айта албай буйдалып жатканынан устуно кирди:
-Аруш?
-Апа менин бироо менен жолугушуум бар эле, билем кеч болду, бирок барып келсем болобу?
-Атана айтпай, озум уруксат берейин, бирок батыраак келгин!
Аруу суйунуп, апасынын бетинен «чоп»эттире ооп алып, жоноп кетти.
Ошол куну алар, азыр экоонун конумуш жайы болгон » ошол тектирчеге » келишкен.
Эн сонун кеч болгон эле! Алар омурундо кызыктуу учурду кимдир бироо сурап калса, созсуз ошол кунку жолугууну айтышмак.
Гитара менен ырдалуучу ырлардын тексттери гитара менен ырдалуучу ырлардын тексттери
Дайте ходу пароходу
Дайте ходу пароходу,
Поднимите паруса,
Дайте мальчику свободу
За красивые глаза.
А ты сидела и мечтала
У раскрытого окна,
И вся в ободранных лохмотьях
К тебе цыганка подошла.
Подошла и просит руку:
— Дай мне руку погадать,
Всё, что было, всё что будет
Я сумею предсказать.
Он любит девушек красивых,
Играет в карты, пьёт вино,
Ты с той тоски пойдешь в могилу
Ему, бродяге, всё равно.
И с той тоски, и с той печали
Пойдешь ты по полю гулять,
И наберешь букет ромашек
И станешь ты на них гадать:
Горели свечи восковые,
Гроб чёрным бархатом обшит,
Рыдали все ее родные,
А в том гробу девчонка спит.
А перед гробом на коленях
Стоял парнишка молодой:
«Я ведь не знал,что ты любила,
Хотела стать моей женой!»
Когда в могилу гроб спускали,
Садилось солнце над Землей,
А перед парком над аллеей
Висел парнишка молодой.
Жил парнишка на краю земли
Может быть такой как я и ты
Может ласковей в речах
Может шире чуть в плечах
Но любил он так как я и ты
Он девчонку полюбил одну
Не сказал об этом никому
У подъезда он стоял
Тихо взглядом провожал
Ту девочку которую любил.
На уроке пения подошел
Нужных слов тогда он не нашел
Заглянул он ей в глаза
Закружилась голова
И сказал ей тихо:»Я люблю тебя»
А девчонка гордою была
Не поверила в его слова
Отвернулась от него
Ни сказала ничего
Не поверила она в его слова
И парнишка бросился бежать
И беды уж тут не миновать
Тут машина из-за угла
Затормозить уж не смогла
И упал он прямо на асфальт
И девочка наблюдая за ним
Увидала парня чуть живым
Быстро бросилась к нему
Растолкала всю толпу
И сказала: «Милый я тебя люблю»
И парнишка приоткрыл глаза
По его щеке текла слеза
Верю милая моя
Верю любишь ты меня
И простился с нею навсегда
Тут открыты кладбище врата
Гроб несут,в гробу девченка та
На груди у девченки той
Лежит листик, золотой
А на листике :»Милый я с тобой»
Кыялбай бир өзүңдү,
Алоолоп оттой жандым.
Сагынба, баарын унут,
Алтының болбой калдым.
Канчалык күттүм күндө,
Өрт болуп отко күйбө.
Мени эми кызыктырбайт,
Сен мени сүйгүн, сүйбө.
Мен сени сагынбаймын,
Сага арнап ыр жазбаймын.
Сени ойлоп мен ар дайым,
Өзүмдү кыйнабаймын
Токтобой, тып-тып тамат,
Көзүмөн жаштар улам.
Акыркы коштошоордо,
Мен сени кыйбай турам.
Биз дагы жолугабыз,
А бирок сендик болбойм.
Жанымда жүрсөң дагы,
Жүрөгүм муздак бойдон
Сен тартынбай мага карачы,
Колуң сунуп колум кармачы.
Түбөлүктүү болуп мен менен,
Көп кыйнабай менин санаамды.
Мен суранам, сенден суранам,
Сен кайрылсаң абдан кубанам.
Колтукташып сен менен басып,
Алкымыңдан ай мен жыттасам.
Түшүнбөдүм сенин оюңа,
Бере албадың каттын жообун да.
Жүрсөң керек сен да сагынып,
Ойго батып сарсанаага.
Оо, менин сүйгөнүм, Назира,
Жүрөгүмдө жалгыз сен гана.
Кармашып колубуз дайыма,
Калсакчы, садагам Назира.
Дайте ходу пароходу
Дайте ходу пароходу,
Поднимите паруса,
Дайте мальчику свободу
За красивые глаза.
А ты сидела и мечтала
У раскрытого окна,
И вся в ободранных лохмотьях
К тебе цыганка подошла.
Подошла и просит руку:
— Дай мне руку погадать,
Всё, что было, всё что будет
Я сумею предсказать.
Он любит девушек красивых,
Играет в карты, пьёт вино,
Ты с той тоски пойдешь в могилу
Ему, бродяге, всё равно.
И с той тоски, и с той печали
Пойдешь ты по полю гулять,
И наберешь букет ромашек
И станешь ты на них гадать:
Горели свечи восковые,
Гроб чёрным бархатом обшит,
Рыдали все ее родные,
А в том гробу девчонка спит.
А перед гробом на коленях
Стоял парнишка молодой:
«Я ведь не знал,что ты любила,
Хотела стать моей женой!»
Когда в могилу гроб спускали,
Садилось солнце над Землей,
А перед парком над аллеей
Висел парнишка молодой.
Бир аз башка варианты:
Дайте ходу пароходу
Дайте ходу пароходу,
Поднимите паруса,
Дайте мальчику свободу
За красивые глаза.
А ты сидела и мечтала
У раскрытого окна,
И вся в ободранных лохмотьях
К тебе цыганка подошла.
Подошла и просит руку:
— Дай мне руку погадать,
Всё, что было, всё что будет
Я сумею предсказать.
Он любит девушек красивых,
Играет в карты, пьёт вино,
Ты с той тоски пойдешь в могилу
Ему, бродяге, всё равно.
И с той тоски, и с той печали
Пойдешь ты по полю гулять,
И наберешь букет ромашек
И станешь ты на них гадать:
Горели свечи восковые,
Гроб чёрным бархатом обшит,
Рыдали все ее родные,
А в том гробу девчонка спит.
А перед гробом на коленях
Стоял парнишка молодой:
«Я ведь не знал,что ты любила,
Хотела стать моей женой!»
Когда в могилу гроб спускали,
Садилось солнце над Землей,
А перед парком над аллеей
Висел парнишка молодой.
Ноган Манджиева
Солнышко ты мое ясное,
Где ты? Тебя я ищу.
Что же быть может прекраснее,
Видеть улыбку твою!
Солнышко ты мое ясное,
Как же мне жить без тебя?
Что же быть может прекраснее,
Просто любить тебя!
Закрывая глаза, представляю тебя рядом.
Ты теперь далеко, жизнь мне кажется адом!
Ты теперь не со мной, может быть, с другою.
Что бы стало легко, я глаза закрою.
Солнышко ты мое ясное,
Где ты? Тебя я ищу.
Что же быть может прекраснее,
Видеть улыбку твою!
Солнышко ты мое ясное,
Как же мне жить без тебя?
Что же быть может прекраснее,
Просто любить тебя!
Знаю ты не забыл, да и я всё помню,
Как страдает душа, наполняясь любовью.
Ты не знаешь, как разрываясь на части,
Сердце бьется в груди, ожидая счастья.
Солнышко ты мое ясное,
Где ты? Тебя я ищу.
Что же быть может прекраснее,
Видеть улыбку твою!
Солнышко ты мое ясное,
Как же мне жить без тебя?
Что же быть может прекраснее,
Просто любить тебя!
Любить тебя.
Азыр да коздо элесин турат,
Сагыныч отун озуно бурат,
Эстесем откон кундорду,
Козумдон жашым агат, куюлат.
Дайте ходу пароходу
Дайте ходу пароходу,
Поднимите паруса,
Дайте мальчику свободу
За красивые глаза.
А ты сидела и мечтала
У раскрытого окна,
И вся в ободранных лохмотьях
К тебе цыганка подошла.
Подошла и просит руку:
— Дай мне руку погадать,
Всё, что было, всё что будет
Я сумею предсказать.
Он любит девушек красивых,
Играет в карты, пьёт вино,
Ты с той тоски пойдешь в могилу
Ему, бродяге, всё равно.
И с той тоски, и с той печали
Пойдешь ты по полю гулять,
И наберешь букет ромашек
И станешь ты на них гадать:
Горели свечи восковые,
Гроб чёрным бархатом обшит,
Рыдали все ее родные,
А в том гробу девчонка спит.
А перед гробом на коленях
Стоял парнишка молодой:
«Я ведь не знал,что ты любила,
Хотела стать моей женой!»
Когда в могилу гроб спускали,
Садилось солнце над Землей,
А перед парком над аллеей
Висел парнишка молодой.